Ο φόβος που προσπαθούν να σπείρουν, είναι η άλλη όψη του φόβου που αισθάνονται οι ίδιοι απέναντι μας. Φοβούνται την κοινωνία, μα πάνω απ’ όλα φοβούνται τη νεολαία. Μας φοβούνται γιατί είμαστε αυτοί που δεν έχουν να χάσουν πλέον τίποτα, γιατί δεν μπορούν να μας ελέγξουν ή να μας εξαγοράσουν και ξέρουν ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο για την εξουσία τους, από μια αποφασισμένη νεολαία που διεκδικεί το δικαίωμά της στην αξιοπρέπεια.
Προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν ότι δεν μπορεί τίποτα να γίνει διαφορετικά, αλλά εμείς ξέρουμε καλά ότι το κλειδί της ανατροπής βρίσκεται σ’ εμάς τους ίδιους και τους αγώνες μας. Ξέρουμε ότι έχουμε όλα τα εφόδια που μπορούν να βάλουν βόμβα στα θεμέλια αυτού του κοινωνικού μοντέλου στο οποίο ζούμε. Έχουμε και τις γνώσεις και τη θέληση να είμαστε εκείνη η γενιά που θα βοηθήσει το παλιό να πεθάνει μια ώρα αρχύτερα και θα φέρει στο φως το νέο που μπορεί να γεννηθεί.
Δε μας έπεισαν ποτέ, ούτε θα μας πείσουν τώρα πως το να πηγαίνουμε σ’ ένα λύκειο – εξεταστικό κέντρο, σ’ ένα πανεπιστήμιο παρακμιακό και αποστειρωμένο, το να κινούμαστε συνεχώς ανάμεσα στην ανεργία και την κακοπληρωμένη εργασία εάν δεν επιλέξουμε να μεταναστεύσουμε, το να ζούμε σε πόλεις-φρούρια ή να μην έχουμε τη στοιχειώδη πρόσβαση σε δωρεάν πολιτισμό και αθλητισμό, είναι ένα μέλλον που μας αρμόζει.
Δε μας έπεισαν ποτέ, ούτε θα μας πείσουν τώρα πως είναι τρέλα κι «εθνική ανευθυνότητα» το να ζητάμε την κατάργηση του «νέου» Λυκείου, να παλεύουμε ενάντια στη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του Πανεπιστημίου, να απαιτούμε την επαναφορά του βασικού μισθού στα 751€ και την κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, να θεωρούμε αυτονόητη την κατάργηση των ΜΑΤ για να μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ασφαλείς, να θέλουμε εδώ και τώρα την κατάργηση κάθε περίφραξης ανάμεσα σ’ εμάς κι αυτά που μας ανήκουν: τις θάλασσες, τις πλατείες, τα πάρκα, το δημόσιο χώρο.
Εμείς τα θέλουμε όλα και δεν θα διαπραγματευτούμε με κανέναν τη ζωή μας με αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Εάν αυτοί έχουν αποφασίσει να μας αφήσουν εκτός της «δημοκρατίας» τους, εμείς καθόλου δεν ανησυχούμε. Η αντίστασή μας είναι απέναντι απ’ τον αυταρχισμό τους, η αλληλεγγύη μας είναι πέρα από τον ατομισμό τους, η δημοκρατία μας είναι μακριά από την ανάθεση, η αξιοπρέπειά μας βρίσκεται τελείως έξω από το δικό τους παράδειγμα για τη ζωή.
Είμαστε εκείνη η γενιά που θα γράψει το τέλος της μνημονιακής κυβέρνησης στη χώρα, αλλά και κάτι παραπάνω: Είμαστε αυτές κι αυτοί που ξεριζώνουν τ’ αυτονόητα του παλιού κόσμου για να βάλουμε στη θέση τoυς τ’ αυτονόητα του κόσμου που έρχεται.
